Gulden middenweg.

Na de Challenge Almere Amsterdam een week feitelijk niets gedaan. Ik toog wel naar het zwembad, maar verder dan de bank langs de kant kwam ik niet. Het was wel even goed en toekijken is ook leuk zo nu en dan. Ook de Tacx bood nog geen uitkomst. Ondanks harde snelle beats van de PartySquad, waren de beats in mijn benen zwaarder. Die wilden wel heel snel...maar dan vooral stoppen, hetgeen gehoor werd gegeven (ze hadden immers ook gehoor gegeven aan mijn oproep gedurende de geseling welke me toevalligerwijs twee weken later ook tot mijn netvlies kwam bij het WK Wielrennen voor mannen...).

Met de Wolderwijdloop in het verschiet gaf ik aan een 37er te willen gaan lopen. Mijn eerste looptraining na 8 dagen volle rust gaf al aan dat dit wel heel moedig was om uit te spreken. Mijn heupbuiger speelde meteen weer op (hoewel ik nu mijn voet wel meer dan twee centimeter van de grond kon krijgen) en de kniepees begon na zeven kilometer ook met vakbonden en stakingen te dreigen. Ook het tempo wat ik in voorbereiding op liep voelde nu als onhaalbaar en dat terwijl de afstand stukken korter was. Ik was dus nog niet hersteld. De trainingen volgend zouden het doel langzaam bijstellen tot "als ik de sub-40 maar haal".

De dag van de wedstrijd was zonnig, koel en winderig. Voor de start werd ik nog gehuldigd door Loopgroep2000 voor de prestatie in de Challenge en dan voel je je toch verlegen worden in je eentje op zo'n podium met alle blikken op je gericht. Tom Fokkens gaf aan een 37 mid te willen lopen en dus nam ik me voor indien de mogelijkheid zich voor zou doen een vlot eerste deel te lopen om te assisteren en daarna een feel-good tempo te zoeken. Na de start gaf ik bij 400m Tom aan achter me te kruipen temeer omdat de wind toch behoorlijk op kop blies. Een 1e doorkomst in 3m30 (langzaam, maar harder kan ik op dit moment niet) en een korte gras-cross en de benen liepen vol. Bij 1600m wenkte ik Tom om door te gaan op het tempo en ik zou teruggaan naar een comfortzone. Tom en Hans Rawee kwamen voorbij en liepen langzaam weg. Toch ging het uitlopen van de twee mannen tot ca 2500m en begon ik langzaamaan weer terrein terug te halen. Het iets rustigere tempo beviel en voor het 3km-punt nam ik weer positie over van Tom en probeerde hem nog op sleeptouw te nemen. Een korte versnelling richting Hans die 50m voor ons liep dichtte het gat in 10s...maar mijn jager was helaas niet gevolgd en de benen hadden het ook meteen een stuk zwaarder. Bij doorkomst 5km in 18m35 ging het tempo verder omlaag. Hans is H50+ en Tom senior. Daarachter kwam geruime tijd niets dus ik kon meer op tactiek gaan lopen en het tempo verder laten vieren richting 15kmu. Bij de ruime U-bocht rond het 8km-punt zag ik echter een achervolger met oranje stip (H40+) toch naderen tot 150m en met het huidige tempo zou de leidende positie toch niet een lang leven meer beschoren zijn (althans...in mijn bezit dan). De tanden ging op elkaar en de kiezen knarsten, maar het tempo ging toch flink omlaag naar de 3m30 op de volgende kilometer. Met nog een kilometer te gaan zag ik dat het gat gelijk was gebleven en probeerde ik nog zo lang mogelijk door te trekken tot zo'n 300m finish de afstand nog steeds 150m was en ik zeker was dat de positie veilig was. Met een 38m30 werd de finish geslecht als 1e H40+ en 5e overall. Het resultaat was dus precies tussen de twee gedachte tijden ingekomen.