De laatste prikkels...

Met nog een week tot alle gedane arbeid omgezet moet gaan worden in een eindtijd, liefst ook nog een goeie, ontwaak ik in een wereld waar Neptunus een kleine oorlog heeft ontketend en tracht terrein te veroveren op de stoere Hollanders met hun dijken . Het is buiten nat en fris. Nu heb ik met het frisse weinig moeite, maar dat vochtige...ik heb het daar niet zo op. Een dag eerder stond de Heideloop in Ermelo op het programma. Momenteel bezit ik vooral toch lange benen en geen snelle benen dus plan was om 39' te lopen. Voor een podiumplek (hoogste) zou het echter harder moeten, maar daar zag ik dit keer geen noodzaak toe. Dit zou een laatste prikkel worden zonder risico's en gewoon vrolijk meelopen en om me heen kijken.

In de vroege ochtend moest ik snel nog naar Zwolle om mijn remblokjes op mijn fiets te laten vervangen. Hoewel je die het liefst natuurlijk niet wilt gebruiken (je ontkomt er vaak niet aan...en met mijn stuurmanskunsten...ik nog vaker) is het wel prettig als die rubberen hoeven stand-by staan voor als die momenten zich voordoen. In de vrijdagtraining bleek dat de rubberen klauwen behoorlijk glad aanvoelden op de carbonnen benen van mijn ros, de bochten kregen nieuwe geometrische vormen...de rondingen werden hoeken. Het euvel was snel verholpen en dus stond ik T minus 80 minuten al in Ermelo en kon ik me in alle rust voorbereiden oftewel: kijken naar de 5km die een uur eerder van start ging.

Hoewel het niet het plan was, stond ik toen de 10km weg mocht toch op de eerste rij. In tegenstelling tot (zo'n beetje al) mijn andere wedstrijden vertrok ik met de remmen aangeknepen de wedstrijd in (de monteur zou toch niet de rubberen hoeven ook onder mijn schoenen??...nee). Toch gebeurde het dat ik bij de bocht na 50m op positie zes/zeven lag. Ik kwam meteen in een tempo wat lekker voelde en hier bleef ik ook in lopen. Een paar man haalde me nog in, maar die zou ik op later tijdstip weer tegenkomen. De Garmin besloot ook van de bossen te genieten want hij klokte kilometerpunten die iedere keer een surprise-party inluidde...steeds later dan de door organisatie neergezette bordjes. Het moest dus puur op gevoel en hooguit bij de bordjes kon gekeken worden wat het resultaat van de laatste kilometer inspanning was. Daar zat ik telkens op de 3.50-3.54 strak. Gaande de kilometers haal ik mensen terug en kom ik vijfde te liggen in de wedstrijd. Terug op de heide speel ik wat met het publiek en poseer zelfs nog voor een foto (normaal kijk ik boos een camera in en loop zo hard mogelijk door). Na doorkomst eerste ronde geef ik Jan de Speaker aan dat ik het rustig aandoe. Het wordt opgepakt dat het te benauwd was om goede tijden te lopen. Na 5,5km komt clubgenoot Albert Meijer teruglopen...last van de kuit en moest vanuit koppositie de wedstrijd staken. De tweede ronde haal ik bij het 7km punt mijn laatste tegenstander in...de posities één en twee zijn ver buiten bereik en loop in de monotone cadans door richting finish. Jan de speaker wil me binnen praten binnen de 39.00...of toch niet, wel....nee niet...ja toch...kortom: ik hou bij de finish in..versnel en hou weer in en Jan wordt er gek van (kan er wel om lachen). De eindtijd is een 38.59 (of was het toch 39.00) en ik heb exact aan mijn doel voldaan. Het resulteerde in een eerste plek H40+ en derde overall en ik voel me uitermate fit. Moet wel nog doorlopen richting wc aangezien ik dat eigenlijk vooraf al moest...maar ja, uitstel (en in het menselijk lichaam is dat vaak geen afstel, maar buikkramp). Bij de prijsuitreiking wordt ik volgestopt met allerlei leuke prijzen: 2 heideplantjes, een mooie fohn voor Jur en voor de sporter zelf nog en pakketje waardebonnen voor de lokale sportwinkel waar ik weer een stapel hardloopsokken kan halen.

Thuis zie ik de hartslaglijn heel strak balanceren rond de 166 (incl 1e kilometer een gemiddelde van 164). Dat geeft voor CAA nog even te denken over de te nemen inspanning, maar ik denk dat ik mijn plan van 155 in beginsel vasthoud...en eventueel later afzwak. De frisse 155 zal toch anders zijn dan wanneer je er al zes uur sporten op heb zitten mag ik aannemen (anders wordt het wel een hele mooie eindtijd).

Al met al dus een zeer geslaagde generale voor de CAA volgende week. Nu maar hopen dat het weer de slechte generale is en dat het volgende stralend mooi weer wordt met Spakenburgse wind 2Bft. De geest is wel klaar met het voorbereiden en het lichaam is klaar voor de wedstrijd (hoewel je het ook uiteindelijk weer moet relativeren...het is maar een spelletje!).