24 Minuten...

De derde achtereenvolgende wedstrijd (Olympische Afstand) vond plaats in de enige Olympische Hoofdstad van Nederland...Amsterdam. Er zitten veel hoofdletters in voorgaande zin, maar de wedstrijd was geen hoofddoel op mijn programma. De wedstrijd zou gebruikt worden om op behoorlijke intensiteit vooral kilometers te maken. Dag voor de wedstrijd was het plan 4x een kort tempo (4km) te doen op de fiets, maar dat verliep flink anders. Tijdens de eerste tempo werd wel snelheid gemaakt, maar de harde zijwind zorgde voor een ongewilde haakse bocht die me even flink liet schrikken. Het tweede tempo ging daarom al flink wat kalmer. Aan het eind afremmen voor de bocht...en dat was ook meteen einde training. De band liet een duidelijk stopschot horen en mijn velg en het asfalt maakten nader kennis. In de nabije verte pakten donkere wolken (letterlijk en figuurlijk) zich boven mijn hoofd samen en na het wisselen van mijn binnenband kon ik in stromende regen de laatste 7km naar huis fietsen. Later op de dag (de zon scheen uitbundig inmiddels weer...de rotzak) nog wel een totale 4000m gezwommen. Eerst onder de bomen van mijn tuin een soepele 20 minuten afgewerkt en meteen daarna nog een piramide van 700-600-...-100 in de Koploper. Het voelde goed.

Amsterdam kenmerkt zich tijdens het fietsen door de duizelingwekkende hoeveelheid rondes...acht stuks. Iedere ronde kent twee U-bochten, nu ja...één u-bocht en één U-bocht. De verste vereist flink wat remwerk om met 40kmu zo soepel mogelijk tot bijna stilstand te komen en de bocht te nemen.

Voor het zwemmen maakte ik dit keer gebruik van mijn tempo trainer. Met een cadans van 66 slagen/minuut zou ik kijken hoe het gevoel was en hieruit indicatie halen voor Almere. Met de uitspraak nog 30s te gaan viel het startschot behoorlijk onverwacht na 15s. Ik was bezig om mijn GPS in te stellen en was dus vrij laat op weg om mijn horloge me nog als partner in crime de wedstrijd te laten begeleiden. Toch kwam ik eenmaal op gang snel in mijn ritme (wat een topgadget). In het begin werd ik nog door wat zwemmers ingehaald, maar na 200m begonnen de rollen zich langzaamaan om te draaien. De ontstane gaten voor me werden kleiner en kleiner en links en rechts haalde ik zwemmers in. Dat is vrij nieuw voor me. Halverwege tweede ronde blijk ik zelfs zo makkelijk maar goed te zwemmen dat wanneer ik voor me kijk enkel leegte zie en verderop een groep zwemmers...de eerste groep. Ik ben dus gewoon de tweede groep aan het leiden. Nadeel is dat sighten nu wel even belangrijker wordt omdat de bepaalde lijn toch echt nu mijn keuze is geworden. Na krap 24 minuten verliet ik het water en rustig loop ik naar mijn fiets toe (de tempo trainer heeft zijn werk gedaan en moet uitgezet worden).

De eerste kilometers fietsen gebruik ik om in mijn ritme te komen. Na 3km komt de wind hard uit een open rechtergedeelte zetten en met 40kmu ga ik weer vol van rechts naar links liggend in mijn stuurtje. De hartslag sprong even omhoog. Na de U-bocht is het tegenwind en ik ben zoekende. Kost moeite om 33kmu te rijden en mijn quad voelt stijf. Gelukkig is dit deel maar kort en al snel word de wind weer behoorlijk geblokkeerd door omliggende gebouwen. De tweede ronde gaat het tempo langzaamaan omhoog en voel ik me beter worden. Na een 36kmu eind eerste ronde prijkt er een 36,5kmu eind tweede ronde. Eind tweede ronde moet ik tijdelijk even de benen stilhouden om niet in stayerpositie te komen wanneer een groepje atleten me tijdens het drinken voorbijkomt. Nadat ze alle vijf (!!) gepasseerd zijn en de u-bocht genomen is, begint de derde ronde. De zojuist genoemde atleten krijgen het bekende koekje en eigen deeg. Snelheid gaat verder omhoog en alvorens ik moet gaan remmen voor de 3e keer U-bocht zie ik mijn teller 37,5kmu aangeven. Ik maak me klaar voor de bocht en zie de snelheid afnemen van 43kmu naar 25kmu...en hoor PANG... Helaas was dit niet het startschot van de volgende serie, maar mijn achterband die het stopschot inluidde. Na opnieuw 24 minuten (ditmaal fietsend) was het einde oefening. Balen, maar je doet er weinig aan. Voor een OD geen materiaal bij me, maar mocht wel van het meest verre punt terugwandelen op blote voeten richting PF...ca 2,5 kilometer dus opnieuw 24 minuten bezigheidstherapie. Gezien de uitslagen heb ik me de hele avond afgevraagd wat mijn resultaat had kunnen worden. ALS...dan had ik wsl 4e H40 en top 10 kunnen halen. Maar ja...ALS telt natuurlijk niet. Wel jammer, want ik voelde me goed in de wedstrijd liggen en was op weg naar voren.

Thuisgekomen mijn banden en wielen gecontroleerd en daar bleek het probleem van de voortijdige stops. Op één plek zag ik mijn beide Bontragers (beide banden zijn helaas onbruikbaar geworden) flinke slijtage vertonen. Dit zette me aan tot nauwkeurige controle van mijn remblokjes. Het blijkt dat één van deze net iets te hoog geplaatst is (1mm) waardoor hij net over de velgrand heen aangrijpt...en zich dus in het rubber naar binnen vreet.