De 5 van Alphen...

Afgelopen weekend stond de 20 kilometer door en rond Alphen op het programma. Mijn eerste echte schreden terug in het strijdperk op de kortere afstand na mijn marathon avonturen in de afgelopen winter. Laaste weken veel gebeurd en de aandacht langzaamaan weer aan het verleggen richting triatlon. Time-management is belangrijk en ook het hoofd was wel even klaar met het vele lopen dus het zwemmen, maar vooral fietsen werden dankbaar als alternatief weer opgepakt.

Voor de 20 van Alphen had ik op zich een goed gevoel omdat de trainingen weliswaar wisselvallig verlopen, maar over het algemeen toch goed en stevig te noemen zijn. Een snelle maandag 8km bracht me tot de uitspraak dat het clubrecord bij Running2000 haalbaar was en wellicht zelfs een PR tot de mogelijkheden behoorde. Mijn bioritme beslaat momenteel echter een cyclus van een week met in het weekend vaak weinig puf om echt hard te kunnen en willen lopen...zo ook de losloop-loop op zaterdag waar ik me niet echt snel voelde. Een paar dagen al licht misselijk en een rommelende maag geeft ook niet het gevoel van een aanstaande toptijd.

In het startvak kom ik de houder van het clubrecord (Wout Mensink) tegen en ik maak een kort praatje met hem. Helaas moest ik het gesprek onbeleed afbreken aangezien vijf minuten voor de start mijn inhoud begon aan te dringen en dat kun je beter niet tijdens hebben. Snel het vak verlaten...korte sprint naar de WC en weer terug het vak in met nog een paar minuten te gaan. Je voelt je wel een stuk lichter meteen!

Vanaf de start liep ik eigenlijk erg goed en sterk. Voor me zie ik een kleine groep top-atleten langzaam verdwijnen en ook een tweetal vrouwen maken langzaam ruimte voor een horizon. Een eerste kilometer in ca 3:25 voelt rustig en voor mijn gevoel ook onder het geen wat ik op dit moment kan oftewel: ik was vrij kalm begonnen. Toch schrik ik wanneer ik bij twee kilometer een fietser voor me krijg met de tekst: eerste veteraan. Hier had ik niet op gerekend. Volgens de startlijst zou ik met een goede dag hooguit tweede kunnen worden in mijn klasse. De fietser blijft dan ook een paar 100m bij me tot de groep van twee die ik bij 2km passeerde weer langszij komt.

Vanaf hier wordt het een stabiele maar eenzame strijd tot 13km. Lichte wind (tegen), viaduct op (steil) en een lange rechte weg met hier een daar een loper. Achterom kijkend zie ik wel een klein groepje inmiddels aankomen, maar nog te ver om actief bezig zijnde te kunnen zien wie of wat. Na de rondgang over het water komt het groepje bij de 13km bij me. Het blijkt een groepje van vijf vrouwen te zijn die er tijdelijk voor kozen om mij de haas te laten zijn. Bij de 10km liep ik inmiddels een tempo van 3:48/km, maar deze dames gaven me nieuwe spirit (hoewel de rugzucht ook hielp) en joegen mijn tempo terug naar 3:40/km. Een dame neemt kortstondig over, maar lopend op het randje en gewend om alles solo te lopen, pak ik snel de kop weer terug. Een kilometer lang blijf ik de haas maar na de bocht terug richting Alphen bij kilometer 14 verander ik langzaam in de vos...oftewel, de dames passeren...en nu definitief. Hun voorsprong groeit tot zo'n 50m en blijft daar stabiel. Tot en met 17km de groep goed in het nabije zicht kunnen houden maar de samenkomst met de 10km lopers vertroebelde het beeld en dan wordt het meer eiland-hoppen naar de 10km lopers zonder de groep in de kluwen mensen nog te kunnen ontwaren.

De kluwe is aan de ene kant lastig omdat je toch zo nu en dan moet slalommen of in ieder geval van de door jou bepaalde ideale lijn af moet. Aan de andere kant heb je heel veel kleine richtpunten waar je je focus op kunt gooien. Deze kluwe was in ieder geval goed opgevoed door een snellere loper goed de ruimte te bieden...ik heb vaker anders meegemaakt! Na ruim 19km rechtsaf een soort van dorpsstraat in en veel publiek. Mijn tijd is safe op het clubrecord, maar ik weet helaas niet wat mijn PR nu precies was...had er niet echt rekening meer meegehouden. Ik dacht zo'n 1u13m30...kijkende naar de eerste drie karakters van deze tijd geven zij inderdaad aan wat ik ben als ik niet versnel om te pogen om mijn PR te pakken. Ik gooi het tempo dus omlaag (de snelheid omhoog!) en begin zo langzaamaan te sprinten. De afstandsbordjes vliegen voorbij...en ik ga snel richting finish. Uiteindelijk stopt de klok op de 1u13m35...geen idee of ik nu wel of geen PR liep...in ieder geval wel het clubrecord te pakken met ca 40s...daar was het me vooral om te doen. Thuis blijkt dat mijn PR 14 seconden sneller was. Voor nu zat er niet (veel) meer in dus ik vind het best. Wellicht over een paar weken in Almere tijdens de lenteloop dat het PR gepakt kan worden. Deze week vooral kleine duurloopjes want zaterdag is alweer de halve marathon in Harderwijk. Daar heb ik een 1u18m30 van 2012 te verbeteren...