Right here...right now...

Niet enkel een geweldig nummer van Fatboy Slim (waarbij het eerste -fat- in het hardlopende garnizoen minder voorkomt dan het laatste -slim-), maar tevens een duiding van mijn opening in het hardloopseizoen te Ermelo bij de Heideloop. Geen idee waar ik op dit moment in mijn hardloopperiode sta, ga ik er onbevangen in en zie wel wat mijn benen mij zullen brengen. De enige wetenschap is dat ik de lange duur behoorlijk goed bezit op dit moment en dat in het verleden deze wedstrijd tijden van rond de 37 minuten op de klokken toverde. Of dat dan weer afhankelijk is van mijn momentele vorm, post-Almere-LD-deelname, temperatuur of gewoon zwaarte van het parcours...het zal een combinatie zijn.

Bij de start me toch weer naar de tweede lijn laten duwen...dit zal ik nooit leren blijkbaar (too much a gentleman) want ik weet dat ik met mijn openingskilometer met de snelleren mee kan om van daaruit mijn ritme te pakken. Ik moest dus ook nu weer de 1e 400m een weg zien te zoeken naar voren om van daaruit opnieuw te zoeken, maar dan naar mijn ritme. Voor me loopt Adrienne Herzog gracieus en toch mannelijk richting de voorkant. Wanneer ik na 400m vrij kom te zitten, loop ik naar haar toe en loop (kortstondig) voor haar. Ik weet dat dit van korte duur zal zijn, want ze loopt een tempo wat ze de hele wedstrijd kan volhouden...in tegenstelling...precies. Na een kilometer draaien we het bos in en moeten even zoeken naar een goede route (midden op de bedoelde lag een enorme modderpoel...een teken van herkenning van de herfstige zomer) en in het spoor van de atleten voor me (waaronder A.H...en dan heb ik het wel over de kleine, maar niet de grootgrutter) die blijkbaar weten hoe ze moeten crossen begeef ik me naar rechts. Waar de atleten echter om de bomen lopen twijfel ik even en dan komen bomen bij 17kmu (op dat moment) wel snel op je af en moet je ook snel kiezen. De V-vorm van de twee takken die zich ooit tot boom hopen te promoveren geven de keuze 'er-op-of-erover'...het werd het tweede en met een sierlijke sprong zweef ik door de bomen (geen oerkreet, dus ook niet als Tarzan, daar was mijn lendelap ook niet naar in de vorm van mijn tri-suit). Vanaf hier wordt het een saai verhaal...kilometer na kilometer in een vrij steady tempo, hartslag, positie...noem maar op. De 5 kilometer passeer ik na 18:en een beetje en begin daarna aan ronde twee. Ik reken dat ik met licht verval een mooie 36 half op de klokken kan zetten, maar mijn Garmin geeft net even andere tempo's aan dan ik hoop op de kilometer. Ik geef de schuld aan het bladerendek en loop door (helaas bleek na afloop de Garmin beter bestand tegen het beschuttende bladerendek dan ik verwachtte, want de tijden waren toch akelig nauwkeurig). In de slotfase probeer ik nog mijn hartslag omhoog te krijgen om een soort van maximale hartslagbepaling te kunnen krijgen...veel stijgt hij echter niet meer, dus dat is jammer. Na 37:05 stopt de klok...althans, op het papier van de organisatie, want de werkelijke klok loopt nog even door (er zijn nog meer atleten die willen finishen en hun tijd willen weten). Ik krijg een kaartje in mijn handen gedrukt met 1e H40 erop. Dat is dan mooi meegenomen...onderweg wel een vermoeden (A.H. kan ik nog wel in categorie inschalen, maar mijn overige deelnemers zijn toch lastig op categorie te schatten vanaf de rug gezien), maar was niet zeker.

Voor nu ben ik zeker tevreden met de tijd (het was in het open toch best weer warm), maar verwacht komende periode wel zeker lagere tijden te zien (nieuwe jacht op 35 laag). Waar ik minder tevreden mee ben is het toch wel grote verval van ca 1 minuut op een ronde van 5km. Dit had echt minder moeten zijn...zeker gezien mijn duurvermogen op dit moment. Zit hem waarschijnlijk in de angst van in het rood te lopen, want binnen een uur voel ik niets meer van de inspanning en een dag later loop ik zonder probleem mijn 'herstelloopje' met een hartslag (132) die lager ligt dan mijn loslooploopje twee dagen eerder bij een gelijkwaardig tempo (en nee, dat is niet door vermoeidheid). Nu ontstaat voor mij de vraag richting Amsterdam: veel op duur komende weken inzetten, of toch wat geplande lange duurlopen inruilen voor wat meer tempo (eventueel duo of zelfs triple trainingen) op een dag. Daar ga ik de komende week maar eens over filosoferen.