Het Sprookje van het Zandenplasbos...

Gisteren j.l. hadden auteurs Mentink & Mentink van http://www.running2000.nl/ het Sprookje van het Zandenplasbos op het programma staan. De 300 hardlopers zouden gedwee de 10 tot broodkruimel getransformeerde kilometer-bordjes volgen om de persoonlijke sprookjes tot een happy-ending te laten verworden. Toffe Donder was natuurlijk de hoofdrolspeler in dit sprookje (hé...het is mijn blog!!!).

Door een ietwat drukke start en een heuse schoudergooi was Toffe Donder ten andermale niet goed weg bij de start. Dit moet geen gewoonte gaan worden. Na 50m was positie 30 mijn deel...dus een snelle start zou dit keer achterwege blijven. Toch toen de ruimte kwam, kwam de inhaalslag. Als snel liep ik naar voren om in eigen ritme het vervolg te zoeken. De roodkapjes in de gele hessen keken vol bewondering naar de grote benen afvragend waar ze voor dienden. De hardlopers antwoorden in gedachten verzonken..."daar kunnen we hard mee weglopen als de boze jager komt"...en vervolgden hun weg. De 1e broodkruimel liet een mooie 3:22 zien om nog geen (of eigenlijk precies) 1000m later een 3:25 op de klokken te toveren. Het tempo zat er dus lekker in. Na ca 4km begon de achterop komende groep dichterbij te komen en passeerde langzaam. Aangezien aanpikken geen optie voor me is (1...ik moet dan licht versnellen, 2...ik ben teveel triatleet en wil het allemaal op eigen kracht doen), zag ik de hoofdrolspelers stuk voor stuk in hun eigen sprookje langzaamaan weer verdwijnen in de nevelachtige omgeving. Na 5km gaf de kleine (boze) wijzer aan dat ik inmiddels 17:35 onderweg was. Tijd voor de 2e fase dus.

Laatste maanden breekt het 2e deel me flink op. Helaas in dit sprookje niet anders. De pure lef om door te trekken ontbreekt nog en ik laat me dan al snel leiden door kleine gevoelige plekken. Dit keer was het de grote magiër Ham String die zijn magic begon te doen. Geen blessure, geen pijn...gewoon aanwezig en automatisch zoek ik nog de mindere pijnlijke zone op. Dit keer bleef het gelukkig zeer goed beperkt en kon ik de 2e 5km strak doortrekken met 3:40-3:42 per kilometer. Ondertussen rekenend had ik al in de gaten dat de <36:00 heel erg krap zou gaan worden. Tegen het einde besloot ik bij het 9e kruimeltje te kijken wat ik nodig had aan versnelling en een poging te wagen. Helaas heb ik het 9e kruimeltje niet gezien en begon dus net te laat te versnellen. De klok tikte weg toen ik de laatste bocht door kwam: 35:50, 35:51....aanzetten, 35:58, 35:59...balen, nog 10m te gaan..36:03. Toch supertevreden. Zandenplas is nu eenmaal een geweldig mooie loop om mee te doen. Een sprookjesachtige omgeving om een meer waar je ieder moment Nessie...het vriendelijke monster van Loch Ness kunt verwachten. Alle hoofdrolspelers lopen keer op keer op deze strakke 10km een prime tijd. Het blijft een magische wedstrijd...die ik volgend jaar weer tot nieuw sprookjesomgeving verhef...met mij het groeiende aantal deelnemers die ook hier hun verhaal mee willen maken.