Denkfouten in polderwind...

Opnieuw een tijdrit voor de boeg na een week eerder te hebben gespeeld in de Sahara van Nederland: Almere. Althans...zo zag mijn fiets er na afloop uit. De neergedaalde Saharazand in combinatie met wat echte zure Hollandse regen maakten de zwarte carbon wielen tot gebleekte spoken (nee..de O is correct!).

Als ik nog de 40kmu wilde verbreken waar ik al een paar jaar nu jacht op maak, moest het vandaag weer gebeuren (de overtuiging kon de poging niet overtreffen). Komende periode weinig wedstrijden en een tijdrit van 33km in mei zal niet als 40kmu-doorbraak gehonoreerd worden...al zou het lukken (doel, droom, barierre is immers...40 kilometer in een uur). Vooraf meende ik dat de wind gunstig stond. Ondanks dat ik het parcours behoorlijk goed ken (is zo'n beetje mijn achtertuin) toch een flinke denkfout hierin. Bij de start valt het grote aantal onbekenden me op. In Almere en tijdrit...ik verwacht dan veel triatleten. Ik had wel vernomen dat Rotterdam een feestje wilde vieren voor het aanstaande kampioenschap van Ajax. Ze hadden daarvoor blijkbaar een 42 kilometer lange ereronde georganiseerd waar veel aanhangers (ook uit het buitenland) op af bleken te komen (toch knap dat Rotterdam het vierde kampioenschap een jaar eerder al voorzien had en toen de voorbereidingen begon).

Bij de start meteen mijn volgende fout. In volle enthousiasme ging ik op de pedalen staan en trok de snelheid snel naar de 40+. Na twee minuten ging het brein bedenken dat dit toch wel het wind tegen deel was en dat een 40+ dan voor mijn capaciteiten wel heel ambitieus (lees: onbezonnen) is. De hartslag reageerde met een rechte streep richting de 160 die de benen meteen tot vertraging maande: OUCH (verkeerde OUCH Maikel Z.). Toen het brein de macht terug genomen had, werd de snelheid stabieler. Bij het opdraaien Ibisweg kwam de wind lichtelijk schuinachter. De snelheid kon nu strak naar de 42kmu en nam het gemiddelde mee tot een ruime 41er. Bij het clubzwembad van TVL (de Reigersplas) kwam ook het bos bomen over een lengte van zo'n 6km. Ai...deze was ik dus vergeten. Het was nu niet meer met behulp van de wind, maar puur op eigen kracht. De snelheid zakte terug van 38kmu. Ondertussen dreeg het vizier ook weer te willen beslaan. Van Remco Grasman had ik eerder gehoord dat echte tijdrijders naar beneden kijken...dus dat deed ik ook maar snel. Daarmee verdween de condens gelukkig weer van mijn vizier (de zeepsop was dus niet de oplossing...we hebben nog meer middelen). Toen de laatste kilometer van het wind deel inging verdween gelukkig ook het laatste stukje bos en kon ik nog even profiteren. Het gemiddelde lag na opdraai Tureluursweg (op 22km) uiteindelijk op 41,4kmu. Vanaf hier zou het werken worden met open stukken en harde wind op kop. De twee atleten die me vlak voor opdraai inhaalden kon ik op korte afstand voor me houden hetgeen bleven motiveren om te blazen. Op een atleet pakte ik zelfs langzaam afstand terug en nam kort de positie weer terug. Ondanks harde wind kon ik hierdoor toch nog een tijd 36+ blijven duwen. Toen de atleet me voor de derde keer terug pakte (je kunt toch een extra zetje geven op zulke momenten ondanks dat je met een afstand van 15m nauwelijks fysiek voordeel ondervind is het blijkbaar toch mentaal een hulpje) kon ik echter niet volgen en brak de snelheid naar de 33-34. Het 40+ gemiddelde brak na 28km en vlak daarna werd ik 'gechicked' door een gelikte meid in het roze (ehm...vervang gelikt voor gesoigneerd). Damn...that girl can bike!! Die reed een dikke 40 gemiddeld. Onderwijl werd mijn strijd gestreden op de 30kmu-grens en ik dreigde ook die te gaan verliezen. Ook het toenemende aantal bomen inmiddels weer kon de snelheid niet echt meer hoog houden. De hartslag was maximaal (171 = PR op de fiets) maar het tempo kreeg ik niet terug en ik zag het gemiddelde verder en verder zakken. Met nog 1,5km te gaan het verzet maar op ZWAAR gezet (53-13 meen ik) en pure power naar de finish. Kortstondig kon ik terug naar de 38kmu, maar moest dit na 500m bekopen met even zo zware benen. Toch kon ik het kunstje nog een keer herhalen op 500m, maar daarna was het klaar (gelukkig ook de tijdrit). Eindresultaat was een 37,7kmu en 1:05:01 op de exact vooraf aangekondigde 40,85km. Toch een resultaat naar tevredenheid omdat harder vandaag echt niet gekund had (althans...ik dan).