Where have you been?

De korte versie: het liep niet zo lekker (letterlijk). De lange versie: het liep niet zo lekker (letterlijk en figuurlijk). De toekomst wat nu inmiddels weer verleden is kondigde zich eigenlijk ergens in juni al aan. Het fysiek gaf blijk van toch wel een slepende zware winter 2012 waarin 3x in kort tijdsbestek een marathon overbrugd werd...en dat in een soort van sabbatical-achtig 2012. Een opstart in iets van hooi en vork en zo. De lies en buik herstelden zich wonderbaarlijk in de laatste zes weken richting The Challenge waar de prestatie wellicht tot mijn beste ooit zal behoren (he, het was een beetje nat...10 uur lang). Na de finish namen de lies en buik in de periode volgend weer het voortouw...en flink ook. Er volgden drie maanden van fysieke vormafbraak waar omvang gereduceerd werd tot ca 30km per week. Zo nu en dan een wedstrijdje geprikt welke stukje bij beter weliswaar steeds wat beter ging, maar ver, heel ver van het nivo wat ik zou moeten kunnen. Dieptepunt tevens omslagpunt was de Kromslootparkloop waar ik de ruime 15km met moeite 14km/uur kon lopen. Tja...als het dal bereikt is, kun je weer gaan klimmen. Dit was ook het moment dat het ongemak (te koppig om het blessure te noemen...zeker als je toch iets van soort training kunt blijven hanteren) langzaamaan onder controle begon te komen (iets met piriwormig aanhangsel die mijn heupbuigers of strekkers...weet ik veel, het voelde als fakirisme in core-stability gebied). Ondertussen was het plezier in sport ook flink verminderd en veel gedachten over wat ik nog wil op sportgebied. Heb gewonnen, heb tijden gesport...en daar waar ik een mijn toptijd wil zetten bundelen Thor en Neptunus nu 3x achtereenvolgend hun krachten om het me extra lastig te maken. Challenge Almere gooit er een EK tegenaan om me over de streep te trekken dus opnieuw zal ik starten in Almere in 2014...voor de 10e keer.

Terug naar gisteravond (voor zij die het later lezen: moment van schrijven is 26 januari 2014...dus gisteravond was het zaterdag de 25e). Start van 'is er alweer een jaar voorbij'-ATC. De waxine-loop werd vorig jaar in zelfde soort kledij afgelegd, bij andersoortige omstandigheden. De week voorafgaand aan de week van het ATC eindelijk omvang kunnen draaien met 70+km en een 24km duurloop. Deze week echter weer door allerlei gedoe en tijdsgebrek dingen slechts 1x kunnen lopen en dan nog wel de dag voor de wedstrijd. Het losloop-loopje ging ontspannen maar alsof ik uit coma komend opeens chinees kan spreken, kon ik in de losloop-training opeens midden-/voorvoetlanding lopen. Dat voelde ik echter flink in de kuiten bij het douchen en ook de uren erna.

Bij de start stond ik weer tussen de elite van het circuit...ambitieus wellicht, maar vertrouwende op mijn openingskilometer stond ik wel op mijn plek. In het donker ging de toeter en weg waren. Binnen 20m al bijna plat op mijn b.k door een niet ingecalculeerde vluchtheuvel. Het Ruud Graman-pad vertraagde de benen omdat de ogen nog onwennig waren aan de plotselinge lage lux-en en de dijk op zwalkte het groepje van rechts (voor mijn gevoel liepen ze in het gras, maar was niet te zien) naar links en hielden nog in leek het. Even gedachten gehad om naar plek 1 te lopen al zou het kortstondig zijn. Juist op dat moment gaat het groepje iets sneller en haak ik af om in eigen tempo door te gaan. Toch zoemt mijn Garmin tevreden een 3m29 op de opening. Na ca. 1,6km komt de omkeer terug richting Haven, maar blijvend angstig voor de lies en niet echt overzicht wat er zich onder mijn voeten doorbeweegt neem ik de U-bocht erg ruim en voorzichtig. Ondertussen komt een shadow (zij die zonder lampjes zich door het donker voortbewegen) me voorbij. Dit stuk blijkt er een behoorlijke rugwind te staan en doet mij denken aan de volgende U-bocht wederom terug richting haven over ca 5km...diezelfde wind komt dan nog steeds uit deze richting, toch zal ik mijn weg in omgekeerde richting moeten vervolgen...er tegenin dus...ik huiver even. Het valt me op dat mijn Garmin steeds iets later tevreden gaat zoemen dan de km-bordjes langs het parcours. Ik noem het maar compensatie voor de tijd die je in het donker verliest en accepteer de kleine afwijking. Even verblind bij de boog bij het 4km hoor ik een bemoedigende "kom op Randy" van achteren opzij en weet dat het Petrus Lenus is (bij start/finish hoorde ik via de speakers al dat hij vlakbij was). In het donker komt vanuit de Hollandse Brug een auto over de dijk richting Haven rijden en we doen een wedstrijd wie elkaar het meest kan verblinden...ik met mijn mijnwerkerslampje van 3W of hij het zijn grootstralers...na het passeren knipper ik nog wat na. Fastforward aangezien de opvolgende kilometers eigenlijk weinig spannends met zich meebrachten en ik in erg prettig cadans op second-breath liep zonder inhoud om meer kracht te leveren. De gevreesde tegenwind bleef overigens uit op het terugdeel. Bij de 9200m voel ik even een steek in mijn hamstring en kuit en schrik daardoor. Toch vertraag ik niet. De boog leert me dat Merijn zeer vlak achter me zit, maar ik ben geen sprinter en ga ook niets forceren om deze strijd aan te gaan...ik zou hem niet winnen en het zou me ook niets leveren. Na 37m42 stopt de klok en ben ik erg tevreden. Parcours was wellicht 9800m maar dat compenseer ik dit keer wel met de gedachte aan de nachtloop en de U-bochten waardoor je toch iets anders loopt en meer vertraagd. Vlak achter me zit Jurgen die in Lelystad voor me zat. Het zijn kleine overwinningen die me langzaamaan weer naar voren brengen waar ik hoor en wezen moet.